„ludzie, których mi dałeś” - właśnie takiego zwrotu używał Pan Jezus, kiedy modlił się do swojego Ojca w niebie o swoich uczniów. Byli to ludzie, których Bóg Ojciec powierzył swojemu Synowi - Jezusowi.
Chcę abyśmy zauważyli, że tak właściwie to każdy z nas – Ty też – mamy w naszym życiu ludzi, których daje nam Bóg. Czasami to jest duże grono, a czasami jest to małe grono, a może tylko jedna osoba. Może jesteś pastorem, liderem młodzieży, czy prowadzisz jakąś służbę dla Boga – masz ludzi, których dał Ci Bóg. Albo jesteś ojcem, matką, mężem, żoną – Bóg dał Ci ludzi z rodziny. Może masz kogoś pod opieką, albo z kimś mieszkasz, współpracujesz itp. Czasami Bóg daje nam ludzi na długie lata, a czasami na jeden dzień.
Zawsze są nam dani jacyś ludzie, na których mamy wpływ. Pomyśl o tym, Bóg postawił na Twojej drodze ludzi. To nie jest przypadek i nie traktuj tego, jak przypadek i nie bądź na to obojętny. Możesz dla tych ludzi, których Bóg Ci dał zrobić bardzo dużo dobrego albo nic nie zrobić.
Pomyśl przez chwilę o tym, kogo Bóg dał Tobie. Wyobraź sobie tę grupę ludzi, których dał Ci Bóg i pomyśl, co dla nich zrobiłeś, a co jeszcze możesz zrobić.
Co robisz dla ludzi, których dał Ci Bóg?
Jezus jest dla nas we wszystkim przykładem i wzorem do naśladowania. W tym temacie także, dlatego zobacz, co zrobił Jezus względem ludzi, których dał mu Ojciec? Czytamy o tym w ewangelii Jana w 17 rozdziale.(zachęcam do przeczytania całego rozdziału)
1 – Pragnął ich zbawienia (Jana 17, 24)
„Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną tam, gdzie ja jestem; aby oglądali moją chwałę, którą mi dałeś…”.
Naszym największym pragnieniem wobec ludzi, których dał nam Bóg powinno być ich zbawienie; aby znaleźli się w niebie i mogli oglądać chwałę Boga przez wieczność! Jedną z rzeczy potwierdzających prawdziwość naszej wiary i zbawienia jest szczere pragnienie zbawienia ludzi wokół nas. Pragnienie zbawienia ludzi będzie naszym nauczycielem i doradcą, jak wobec nich postępować, co robić, czego nie robić, co mówić, czego nie mówić itp.
2 – Modlił się o nich (Jana 17, 9)
„Ja za nimi proszę; nie proszę za światem, ale za tymi, których mi dałeś”.
Pierwszym naturalnym odruchem dziecka Bożego, które chce zbawienia dla ludzi, których dał nam Bóg jest modlitwa o nich. Miłość i troska o innych prowadzi nas do modlitwy, w której przynosimy ludzi do Boga. Modlitwa powinna poprzedzać nasze czyny i słowa. Modlitwa sprawia, że zaczynamy patrzeć na ludzi z Bożej perspektywy; poznajemy ich wartość w oczach Boga. W modlitwie Duch Święty uczy nas, jak rozmawiać i postępować z ludźmi. Dzięki modlitwie wprowadzamy Boga do naszych relacji z ludźmi.
"Objawiłem imię Twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; byli Twoi i mnie ich dałeś." Ew. Jana 17,6
O co modlił się Pan Jezus?
Po pierwsze, aby byli jedno w taki sposób, jak Jezus był zjednoczony z Ojcem (17,11). Jedność Jezusa z Ojcem polegała na tym, że Ojciec był w Jezusie, a Jezus był w Ojcu (17,21). Doskonała jedność Ojca z Synem wynikała z wzajemnego wewnętrznego przenikania się. Zjednoczenie Jezusa z Ojcem objawiało się w tym, że czynił, to co widział u Ojca, mówił słowa, które Ojciec Mu przekazał, czynił dzieła Ojca i wypełniał wolę Ojca. Właśnie na takiej jedności skupił się Pan w modlitwie. Jezus pragnął, aby każdy kogo Bóg Mu dał był połączony z Ojcem i z Nim – „aby oni byli w nas jedno”(17,21) oraz aby On(Jezus) był nich – „Ja w nich”(17,26). To powinno być naszą modlitwą za ludzi, których dał nam Bóg, aby byli w Chrystusie, a Chrystus w nich.
Po drugie Jezus modlił się, aby byli zachowani od złego. Ponieważ pozostajemy na świecie wrogim Bogu i jego dzieciom, potrzebujemy Bożej ochrony i wsparcia. Przynośmy w modlitwach ludzi, których dał nam Bóg, aby zostali zachowani od złego.
Po trzecie Jezus prosił, aby zostali poświęceni w prawdzie Słowa Bożego. Słowo Boże oczyszcza, wzmacnia, prowadzi, oświeca, odnawia umysł, objawia Bożą wolę i wiele więcej. Dlatego prośmy o ludzi, aby znajdowali się pod wpływem Słowa i byli na nie otwarci.
3 – Prowadził ich do poznania jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa (Jana 17, 2-3)
„Tak, jak dałeś mu władzę nad wszelkim ciałem, aby dał życie wieczne tym wszystkim, których mu dałeś. A to jest życie wieczne, aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, i tego, którego posłałeś, Jezusa Mesjasza”.
Jeśli pragniemy zbawienia dla ludzi, których dał nam Bóg, to musimy ich prowadzić do poznania Boga. Droga do Boga jest tylko jedna – Jezus Chrystus. Dlatego zróbmy wszystko, aby ludzi zapoznać z Jezusem Chrystusem i Bogiem Ojcem. Bardzo ważne jest pamiętać, że poznanie Boga nie oznacza zdobycia o Nim dużo wiedzy, ale wejść z Bogiem w relację. To jest najważniejsza sprawa do wykonania przez nas. Musimy poprowadzić ludzi do wejścia w relację z żywym Bogiem. Nie przekazywać im religii. Powinniśmy nauczyć się w sposób prosty i zrozumiały przekazywać drogę zbawienia, która opiera się na tym, że: jesteśmy grzesznikami i sami się nie zbawimy; zbawienie jest z łaski przez wiarę w Jezusa; tylko ofiara Chrystusa usuwa grzech i łączy nas z Bogiem; każdy musi się upamiętać i oddać życie Panu Jezusowi.
4 – Objawił im Imię Boga – Ojca (Jana 17, 6)
„Objawiłem imię Twoje ludziom, których mi dałeś ze świata…”
Jakie imię Boga objawił Jezus? W swoim nauczaniu Jezus bardzo często przedstawiał Boga, jako Ojca – np. „Tak się módlcie: Ojcze nasz…”. Jezus wyrażał się o swoich uczniach, jako o braciach, co też objawiało Boga, jako ich Ojca. Po zmartwychwstaniu Jezus powiedział: „Wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego”. Bóg jest naszym Ojcem – to oznacza, że jesteśmy jego dziećmi. Dziećmi Bożymi stajemy się przez nowe narodzenie. Tę prawdę powinniśmy przekazywać ludziom, których dał nam Bóg. Dzięki Jezusowi z Bogiem łączą nas więzy krwi. To jest mocny, trwały związek, który opiera się na niezmiennej miłości Ojca. Bóg, jako dobry Ojciec jest gwarantem naszego pokoju, bezpieczeństwa, zaopatrzenia, pomocy, posilenia i pocieszenia.
5 – Przekazał im słowa Boga (Jana 17, 8)
„Albowiem słowa, które mi dałeś, dałem im”.
Nauczanie, napominanie, zachęcanie, motywowanie, pocieszanie, karcenie, korygowanie to nasz obowiązek względem ludzi, których dał nam Bóg. Jednak musimy się pilnować, aby to wszystko, co przekazujemy ludziom, których dał nam Bóg było oparte i wynikało z Biblii. Jeśli chcemy w czyimś życiu założyć trwały fundament, to musi on być zbudowany na niezmiennym Bożym Słowie. Przy każdej okazji podkreślajmy wartość Biblii, jako natchnionego przez Ducha Świętego Słowa Bożego. Budujmy w ludziach wiarę, że Biblia jest doskonała, bez błędów, wieczna, ponadczasowa i ponad kulturowa; że jest jedyną i niezmienną prawdą. Bądźmy przy tym wzorem wiary i posłuszeństwa Słowu Bożemu, bo bez tego nasze słowa będą puste i bez znaczenia.
6 – Strzegł ich przed zatraceniem (Jana 17, 12)
„Gdy byłem na świecie, ja strzegłem ich w imieniu Twoim; tych, których mi dałeś, i ustrzegłem ich, i nikt z nich nie zginął, tylko syn zatracenia, aby Pismo zostało wypełnione”.
Jezus strzegł, opiekował się i czuwał nad swoimi uczniami. Przede wszystkim powinniśmy stanąć do duchowej walki o ludzi, których dał nam Bóg. Jezus powiedział do Piotra, że szatan chciał ich przesiać, jak pszenicę. A Jezus wstawiał się za Piotrem, aby nie ustała jego wiara. Atak przeciwnika jest skierowany na wiarę, dlatego mamy bojować o wiarę danych nam ludzi. Po pierwsze mamy wstawiać się w modlitwach za nimi u Boga. Po drugie być w bliskich relacjach, aby zauważyć na czas, gdy dzieje się coś złego. Po trzecie ostrzegać przed zagrożeniami i pułapkami diabelskimi. Po czwarte upominać, gdy widzimy, jak wkrada się grzech w czyjeś życie.
7 – Poświęcił się za nich (Jana 17, 19)
„I ja za nich poświęcam samego siebie, aby i oni byli poświęceni w prawdzie”.
Jeśli mamy świadomość, że ktoś jest nam powierzony, to czujemy odpowiedzialność. Jeśli chcemy być wierni w tym, co Bóg nam dał, to wymaga poświęcenia. Musimy poświęcić czas, serce, nieraz pieniądze; nieraz musimy znieść przeciwności i niezrozumienie. Służenie ludziom wymaga cierpliwości, wyrozumiałości, pokory i wytrwania. Poświęcenie powinno być ukierunkowane prawdą. Nie musimy poświęcać się dla innych w rzeczach oderwanych od prawdy, które nie są powiązane z dążeniem do nieba. Jezus poświęcił się dla zbawienia nas z grzechów, a nie dla naszych doczesnych korzyści.
Pomyśl o ludziach, których dał Ci Bóg. Zrób dla nich to, co Twój Mistrz zrobił dla Ciebie.
Marek Widomski
Comments